Έτσι λοιπόν αν θέλαμε να προτείνουμε αρκετά οδοιπορικά θα χρειαζόμασταν πολλές δεκάδες σελίδων.
Για το λόγο αυτό επιλέξαμε τη συγκεκριμένη πεζοπορία ίσως γιατί παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και γιατί συνηθίζεται τελευταία να γίνεται από διάφορες ομάδες και παρέες.
Στο σημείο εκκίνησης που είναι η πανέμορφη ημειορεινή Καστανιώτισσα του Δήμου Ωρεών η παρέα μπορεί να μεταφερθεί με κάποιο όχημα. Αυτό το όχημα κατόπιν μπορεί να φύγει από το συγκεκριμένο χωριό και να περιμένει μετά από κάποιες ώρες (ανάλογα με τις ορέξεις των εκδρομέων) στα Ήλια του Δήμου Αιδηψού ή στη Μονή Ηλίων . Με άλλα λόγια δηλαδή οι εκρομείς οδοιπορούντες μέσω του κατάφυτου Τελεθρίου 5-6 χιλιόμετρα φθάνουν από την Καστανιώτισσα στα Ήλια, διανύοντας μια απόσταση δηλαδή που μέσω του ασφαλτοστρωμένου δρόμου ξεπερνά τα 40 χιλιόμετρα.

Είναι περιττό να τονίσουμε πως για την απόλυτη επιτυχία της εκδρομής αυτή πρέπει να γίνει κάτω από καλές καιρικές συνθήκες.
Το οδοιπορικό ξεκινά από την Καστανιώτισσα.
Πρώτη στάση στο εξωκλήσι της Παναγιάς με την εκπληκτική θέα προς τον μεγάλο κάμπο της Ιστιαίας που φθάνει μέχρι τη θάλασσα.
Στη συνέχεια και μέσα από ένα ανεπανάληπτο φυσικό τοπίο περνώντας από πηγές, ορεινές λίμνες, ρυάκια, δάση από βαλανιδιές πλατάνια και κερασιές φθάνουμε στη Μονή Αγίου Γεωργίου Ηλίων, στον Πολύλοφο ή και στα Ήλια ανάλογα με τις επιλογές μας.
Για να δώσουμε όμως μεγαλύτερη έμφαση στο οδοιπορικό αυτό θα επιλέξουμε ένα κομμάτι από μαθητική έκθεση που δημοσιεύθηκε το 1998 σε μαθητικό περιοδικό του Γυμνασίου Ιστιαίας. Η μικρή μαθήτρια που έκανε τη διαδρομή αυτή με κάποιους καθηγητές και συμμαθητές της γράφει μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
<…Για αρκετή ώρα η πορεία μας είχε μεγάλες ανηφόρες που μας κούραζαν, αλλά η ομορφιά του τοπίου
με το δρύινο δάσος που μας περικύκλωνε και το καθαρό και φρεσκομυρωδάτο αεράκι που φυσούσε
μας αναζωογονούσαν και μας ξεκούραζαν. Μια δροσερή πηγή που βρήκαμε στο δρόμο μας μας έδωσε την ευκαιρία να ξεδιψάσουμε και να προμηθευτούμε νερό για τον υπόλοιπο δρόμο. Μετά από αρκετή ώρα, αφού προσπεράσαμε μια υπέροχη ορεινή λίμνη, τη Μεγάλη Σβάλα, φτάσαμε σε ένα πανέμορφο λιβάδι που ήταν φυτεμένο με πανύψηλες ανθισμένες κερασιές και στολισμένο με χιλιάδες κατακόκκινες ανεμώνες.
Εκεί σταματήσαμε λίγο, για να φάμε και να ξεκουραστούμε.Επειτα συνεχίσαμε πάλι την ανοδική μας πορεία.
Ανεβαίναμε για αρκετή ώρα, μα όπως ξέρουμε, μετά από κάθε ανηφόρα έρχεται η κατηφόρα.
Έτσι και εμάς μας περίμενε ένα κατηφορικό, απότομο σε κάποια σημεία και γραφικότατο μονοπάτι,
που ακολουθούσε τις όχθες ενός θαυμάσιου ρυακιού. Καθώς κατεβήκαμε αυτό το αρκετά μακρύ μονοπάτι, βρεθήκαμε μπροστά στην πύλη της γυναικείας Μονής του Αγίου Γεωργίου Ηλίων…>